یکی از گروههای پرخطر ابتلا به بیماری کرونا، سالمندان مبتلا به بیماریهای زمینهای هستند.
اما این امکان وجود دارد که بسیاری از بیماران سالمند مبتلا به ویروس کرونا، پس از آلوده شدن به این ویروس خاموش، علائم غیر اختصاصی مانند کاهش فعالیت، خواب آلودگی، عدم تمایل به غذا، بیتفاوتی، گیجی، هذیان، از دست دادن آگاهی نسبت به محیط اطراف، اختلال در تکلم، بیاختیاری ادرار، سقوط متعاقب از دست دادن تعادل و از حال رفتن داشته باشند. همچنین تب علامتی است که در سالمندان به خصوص کهنسالان پنهان می باشد.
در صورتیکه دمای بدن سالمند بالا باشد، لازم است تا سالمند مورد بررسیهای تشخیصی بیشتر از نظر ابتلا به ویروس کرونا قرار گیرد. از سوی دیگر بیماران مبتلا به بیماریهای مزمن مانند نارسایی قلبی، اختلال عروق، علائم تنفسی ناشی از ویروس کرونا (سرفه تنگی نفس و …) را در حالت عادی تجربه میکنند.
به همین دلیل تشخیص کرونا در این سالمندان مبتلا به بیماریهای مزمن سختتر از سایر افراد است. برای تشخیص به موقع بیماری لازم است با رعایت اقدامات حفاظتی بررسیهای تشخیصی برای تایید ویروس کرونا انجام شود. لذا میتوان نتیجه گرفت سالمندان مبتلا به کرونا با سابقه بیماری زمینه ای بیش از سایر مبتلایان به کرونا دچار نوعی شدید بیماری با علائم دیسترس تنفسی میشوند که میتواند منجر به مرگ بیمار شود.
بدون توجه به شدت بیماری مراقبت حمایتی از این بیماران اصل اساسی میباشد.